روزگاريست همه عضو بدن مي خواهند

همه از دوست فقط چشم و دهن مي خواهند

ديو هستند ولي مثل پري مي پوشند

گرگ هايي كه لباس پدري مي پوشند

آنچه ديدند به مقياس نظر مي سنجند

عشق ها را همه با دور كمر مي سنجند

خوب طبيعيست كه يكروزه به پايان برسد

عشق هايي كه سر پيچ خيابان برسد

من از زندگی تو هوات خستم       ، ازت خستم و باز وابستم

نگو ما کجاییم که شب بین ماست ، خودم هم نمیدونم اینجا کجاست

بیا با هوای دلم سر نکن ، بهت راست میگم تو باورنکن

از این فاصله سهممو کم نکن ، بهت خیره میشم نگاهم نکن

تو رنجیدی و دل ندادم بری ،  خودم رو فراموش کردم تو یادم بری

تو یادم بری ، زندگیم سرد شه ، یه روز این پسر بچه هم مردشه

ولی هر شب از خواب من رد شدی ، به هر راهی رفتم تو مقصد شدی

درست لحظه ای که ازت میبرم ،  تحمل ندارم شکست میخورم

نمیشه تو این خونه پنهون بشم ،  بهم سخت میگیری آسون بشم

اگه پای من جاده رو برنگشت ،  فراموش کن بین ما چی گذشت

من از زندگی تو هوات خستم ، ازت خستم و باز وابستم

نگو ما کجاییم که شب بین ماست ، خودم هم نمیدونم اینجا کجاست!

بیا با هوای دلم سر نکن ، بهت راست میگم تو باورنکن

از این فاصله سهممو کم نکن ، بهت خیره میشم نگاهم نکن